Gonbidatuak - aldecoafestibala

Isaac Rosa

(Sevilla, 1974)

 

Eleberrien egilea da, besteak beste, El vano ayer, El país del miedo, Feliz Final o Lugar Seguro, baita ipuin liburuena, gazteentzako eleberriena eta komiki gidoiena ere. Rómulo Gallegos, El Ojo Crítico edo Biblioteca Breve sariak jaso ditu, besteak beste. Hainbat hedabidetan kolaboratzailea, egun eldiario.es-en zutabegilea da.

 

Aixa de la Cruz

(Bilbo, 1988)

 

Literaturaren Teorian eta Literatura Konparatuan doktorea da, itzultzailea eta idazlea. 18 urterekin Antonio Gala Fundazioaren laguntza bati esker hasi zuen literatur ibilbidea, eta harrezkero liburu hauek argitaratu ditu: Modelos Animales ipuin bilduma (Salto de página, 2015), Diccionario en guerra saiakera (La Caja Books, 2018), eta Cuando fuimos los mejores (Almuzara, 2007), De música ligera (451 Editores), La línea del frente (Salto de Página, 2015, 2017) eta Cambiar de idea (Caballo de Troya, 2019) eleberriak, eta horrekin Gaztelaniazko Literaturako Euskadi Saria eta Librotea Tapado Saria irabazi zituen. Bere azken lana Las herederas  (Alfaguara, 2022) da. Ia hamar urte daramatza beste idazle batzuei laguntzen sormen idazketa irakasle gisa beren prozesuetan.

 

 

 

 

Mariasun Landa

(Errenteria, 1949)

 

Filosofia eta Letretan lizentziatua. Literaturaren Didaktikako irakaslea izan da urteetan UPV/EHU(Euskal Herriko Unibertsitatea).

Autore polifazetikoa, Haur eta Gazte Literaturan izan ditu saririk ospetsuenak: Lizardi Saria 1982an,  Euskadi Saria 1991n, Sari Nazionala 2003an. Andersen Sarirako hautagai izan zen 2008an. 2014ko Eusko Ikaskuntza saria. 2023ko Emakunde saria eta 2024ko Gutun Zuria saria irabazi ditu.

Narrazio idazketa tailerrak zuzendu ditu UPV/EHUko Udako Ikastaroetan. Jakiundeko (Euskal Herriko Zientzia, Arte eta Letren Akademia) kidea da.

 

 

Eloy Tizón

(Madril, 1964)

 

Lau ipuin liburu argitaratu ditu: Plegaria para pirómanos (2023), Técnicas de iluminación (2013), Parpadeos (2006) eta Velocidad de los jardines (1992 eta 2017); hiru eleberri: La voz cantante (2004), Labia (2001) eta Seda salvaje (1995); eta saiakera literario bat: Herido leve. Treinta años de memoria lectora (2019).

Europako ipuin kontalari onenen artean sailkatu zuten Best European Fiction 2013 antologian, John Banvilleren hitzaurrearekin. Bere lanak antologia ugariren parte dira eta hainbat hizkuntzatara itzuli dira: ingelesera, frantsesa, italiera, alemanera, esloveniera, finlandiera eta arabierara.

Gaztetatik hedabideetan maiz kolaboratzailea, lau urtez El Cultural-en Vertigos zutabea idatzi zuen.

Fikzio laburraren inguruko tailerrak irakatsi ditu Almeriako Unibertsitatean (UAL) eta hainbat hezkuntza zentrotan, Fuentetajan eta Hotel Kafkan besteak beste.

2022. urtetik Toledoko Torrijos herrian TorrijosCuenta izeneko Ipuin Literarioaren Jaialdia zuzentzen du.

 

 

Ana Malagon

(Donostia, 1978)

 

Ikus-entzunezko komunikazioan lizentziatua, proiektu digitalen diseinuan egiten du lana.
Hiru narrazio liburu argitaratu ditu orain arte: Lasai, ez da ezer gertatzen (Elkar, 2014), Gelditu zaitezte gurekin (Elkar, 2017) eta Ez dakit zertaz ari zaren (Elkar, 2021). Azken honek Gipuzkoako liburu saltzaileen elkarteak ematen duen Zilarrezko Euskadi Saria jaso zuen 2022an.
Zutabeak ere idazten ditu Berria egunkarian.

 

Joseba Sarrionandia

(Iurreta-Durango, 1958)

 

Soziologia eta Filologia ikasi zuen Bilbon, Pott bandaren partaidea izan zen, 1980-85 bitartean preso egon zen, eta ordutik aurrera exiliaturik luzaroan, harik eta 2021ean Euskal Herrira itzuli arte. Liburu asko argitaratu ditu, horietako batzuk dira: Ni ez naiz hemengoa (1985); Izkiriaturik aurkitu ditudan ene poemak (1985); Atabala eta euria (1986); Marginalia (1988); Hezurrezko xirulak (1991); Hnuy illa nyha majah yahoo (1995); Hitzen ondoeza (1997); Hau da ene ondasun guzia (1999); Lagun izoztua (2001); Idazlea zeu zara, irakurtzen duzulako (2010); Moroak gara behelaino artean? (2010); Lapur banden etika ala politika? (2015); Bizitzea ez al da oso arriskutsua? (2018); Airea ez da debalde (2019); Markos Gimenoren 101 letrakartel (2023).

 

 

Tina Vallès

(Bartzelona, 1976)

 

Idazlea da eta katalanez idazten du. 2006az geroztik, bere lehen ipuin liburua argitaratu zuenetik (L’aeroplà del Raval), helduentzako eta haurrentzako fikzio laburrak sortu ditu, eta baita zenbait eleberri ere. Bere lanik ezagunena, 19 hizkuntzatara itzulia, La memoria del árbol da, bi sari irabazi zituen Katalunian eta beste bat Frantzian. El paréntesis más largo bildumak (Godall Edicions, 2017, Gonzalo Tornéren itzulpena) katalanezko fikzio laburren errekonozimiendu ospetsuena jaso zuen, Mercè Rodoreda saria, 2013an.

Pedro Ugarte

(Bilbo, 1963)

 

Bere literatur lanaren zati handi bat fikzio laburrari eskaini dio, Los traficantes de palabras, Manual para extranjeros, La isla de Komodo eta Mañana será otro día liburuekin, besteak beste. Páginas de Espuma argitaletxean El mundo de los Cabezas Vacías argitaratu du (bertako hainbat ipuinek aurretik argitaratu gabeko liburuaren NH Saria irabazi zuten), Nuestra historia, urteko ipuin-liburu onenaren Setenil Saria jaso zuena, eta Antes del Paraíso.

 

Mari Jose Olaziregi

(Donostia, 1963)

 

Euskal filologian doktorea da eta EHUko irakasle katedraduna. Irakasle eta ikerlari izan da atzerriko hainbat unibertsitatetan (University of Chicago, CUNY, Universität Konstanz, CBS). Euskal Literaturaren Kritika eta Historiografia, Memoria Ikasketak eta Genero Ikasketak jorratu ditu, batik bat. 2013tik, MHLI Ikertaldea zuzentzen du eta 2010-2016 artean Etxepare Euskal Institutuko euskara zuzendaria izan zen. 11 liburu, 18 editatutako liburu, 91 liburu-atal eta 80 artikulu ditu argitaratuak.

 

 

Harkaitz Cano

(Lasarte-Oria, 1975)

 

Idazketaren ia arlo guztietan aritu da: nobela (Twist, Fakirraren ahotsa), ipuina (Neguko zirkua, Beti oporretan), antzerkia (Sisiforen paperak, Hondamendia) zein poesia (Norbait dabil sute-eskaileran, Pozaren erdia, Ulu egiteko bolondres bila).  Ikus-entzunezkoetan gidoigile, komikia landu du bereziki (Amets alokatuak, Antzara eguna, Ni ez naiz Mikel Laboa…). Dozena bat hizkuntzatan irakur daitezke bere liburuak. 

 

Irati Majuelo Itoiz

(Iruñea, 1993)

 

Itzulpengintza eta interpretazioan graduatua da Euskal Herriko Unibertsitatean. ‘Literaturaren teoria eta literatura konparatua’ masterra egin zuen Bartzelonako Unibertsitatean. Doktorea da Literatura Konparatua eta Literatur ikasketetan, EHUn ‘Euskal eleberrigintza urbanoaren irakurketa feminista bat’ tesia defendatuta. Horrez gain, literatur kritikak egiten ditu da Berria egunkarian.

 

Aintzane Usandizaga Lopez

(Lasarte-Oria, 1988)

 

Bi ipuin libururen egilea da, Zomorrotu (Elkar, 2023) eta Kabitu ezina (Elkar, 2019). Etxe honetan (Pamiela 2019) eta (Ia) guztia moztu eta itsats daiteke. Esther Ferrer eta denbora (Pamiela, 2022) album ilustratuak plazaratu ditu eta haurrei zuzendutako Ez duzu sinetsiko (Txalaparta, 2023) da bere azken lana. Gidoilari moduan aritu izan da eta kolaborazioak egin ditu prentsan zein talde proiektuetan, Tupust! Komiki antologia feminista kasu.

 

Beñat Goitia

(Gasteiz, 1991)

 

Benizze ezizenez ari da musikan. Expolio eta Montauk taldeetan eta Isturitzetik Etiopian Barrena emanaldiarekin aritu ostean, Benizze bakarkako proiektuari ekin zion elektronikaren munduan murgilduta. Frantziar elektronika, reggaetoi pisutsua hitzen geruza sakon batean.

 

Nagore Fernandez-Zabala

(Bermeo, 1997)

 

Euskal ipuingintza garaikideari buruzko tesia egiten dabil UPV/EHUko doktorego aurreko bekarekin. MHLI ikertaldeko kidea da, eta 2020tik Berria egunkarian literatur kritikak idazten ditu. Bere argitalpenen artean, Eider Rodriguezen ipuingintzaz diharduen Egan aldizkariko artikulua (2021), eta MHLI ikertaldeak ondutako frankismo osteko zentsuraren inguruko monografikoan (UPV/EHU), Ainhoa Urzelai-Vicente eta Ane Villagran-Arrastoa ikerlariekin batera egindako kapitulua (2022) aipa daitezke.